Stracone nadzieje Europy

niektórzy wciąż myślą (…) że mamy powody, aby być optymistami, ponieważ partie socjaldemokratyczne, zielone i lewicowo-radykalne, a także związki zawodowe i organizacje społeczeństwa obywatelskiego są obecnie zorganizowane na poziomie europejskim lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. (…) Jednakże, aby umożliwić rozwój projektu europejskiego w radykalnie odmiennym kierunku, lewica musi zbudować sojusz prawdziwie ponadnarodowy i zwrócony wyraźnie przeciwko neoliberalnym i konserwatywnym wersjom Europy. Musi też porozumieć się w sprawie wspólnego programu dla Europy socjalnej, ekologicznej, demokratycznej i transfeministycznej, zorientowanej na interesy pracowników i klas ludowych oraz zapoczątkować ofensywę polityczną i społeczną opartą na masowej, oddolnej mobilizacji.

Aurélie Dianara „Dlaczego Europa socjalna nigdy nie doszła do skutku?”